Τα πνευματικά δικαιώματα των ταινιών που αναφέρονται σε αυτό το blog,
και στους ιδιοκτήτες-παραγωγούς. Η online θέαση των ταινιών από αυτό το blog, γίνεται ΜΟΝΟ για ενημερωτικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς. Εάν κάποια ταινία σας αρέσει και επιθυμείτε να την έχετε στην ταινιοθήκη σας, θα πρέπει να προμηθευτείτε το επίσημο DVD από την αγορά.


ΠΡΟΣΟΧΗ:
Η ταινίες προσφέρονται μόνο για προσωπική προβολή

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

A Fistful of Dynamite (Duck You Sucker)


Ένας μεξικάνος παράνομος κι ένα κυνηγημένο μέλος του IRA, συναντιούνται κατά τύχη και σταδιακά αρχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της Μεξικάνικης Επανάστασης


Ο αρχικός τίτλος που επιθυμούσε ο Leone ήταν "Once Upon a Time in the Revolution", τα στούντιο όμως επέβαλαν τη γνώμη τους και η ταινία ονομάστηκε "A Fistful of Dynamite" θέλοντας να εκμεταλλευτούν την επιτυχία του παλιότερου "A Fistful of Dollars". H ταινία είναι επίσης γνωστή ως "Duck You Sucker", από την ατάκα που συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του James Coburn.

Το "Α Fistful of Dynamite" είναι το πιο περίπλοκο και μελαγχολικό από τα πέντε συνολικά western που σκηνοθέτησε ο Leone. Ενώ ξεκινάει χαλαρά, με αρκετό χιούμορ, σταδιακά το χιούμορ αρχίζει και χάνεται, βγάζοντας εν τέλει μια μελαγχολική και αντιηρωική διάθεση. Καθώς οι δυο ήρωες της ταινίας αρχίζουν να μπλέκονται με την Μεξικάνικη Επανάσταση, ο τόνος της ταινίας γίνεται πιο σκοτεινός και απαισιόδοξος. Η ταινία αποτελεί ίσως την πιο ειλικρινή καταγραφή των θέσεων του ίδιου του σκηνοθέτη, των σκέψεών του για τη ζωή, για την πολιτική, για την ελευθερία, για τον ηρωισμό, για τον πόλεμο. Η ταινία ξεκινάει σαν κωμωδία για να καταλήξει τελικά σε τραγωδία. Φυσικά υπάρχει η καταπληκτική σκηνοθεσία του Leone, με την ποιητική κινηματογράφηση, τα μεγάλα πλάνα, την εμμονή στα πρόσωπα και στις εκφράσεις, ενώ πολύ όμορφα είναι και τα flash-back γυρισμένα μέσα από μια θολή, ονειρική εικόνα. Το τέλος της ταινίας θυμίζει λίγο το μεταγενέστερο "Once Upon a Time in America", που αρκετοί θεώρησαν διφορούμενο. Πολύ καλές ερμηνείες από τους Rod Steiger και James Coburn, και φυσικά καταπληκτικό το soundtrack από τον μαέστρο Ennio Morricone. Σίγουρα η πιο αδικημένη ταινία του Sergio Leone.


Δεν υπάρχουν σχόλια: