KUHLE WAMPE - ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

Kuhle Wampe (ο πλήρης τίτλος είναι Kuhle Wampe oder Wem gehört die Welt?) είναι μια γερμανική ταινία του προλεταριάτου, που κυκλοφόρησε το 1932, σχετικά με την ανεργία και την αριστερή πτέρυγα στην πολιτική ζωή στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης.

Η ταινία παίζει στην εποχή του μεσοπολέμου στο Βερολίνο την δεκαετία του 1920. Ένας άνεργος νεαρός (ο Άνις Μπρούντερ) που μάταια ψάχνει για δουλειά πέφτει από την απόγνωσή του από το παράθυρο και σκοτώνεται. Η οικογένειά του χάνει το σπίτι λόγω έξωσης και μετακομίζουν στο παραλίμνιο κάμπινγκ με τό όνομα «Kuhle Wampe».

Η Άννι, η κόρη του που έχει δουλειά μένει έγκυος και αναγκάζεται να αραβωνιαστεί τον φίλο της τον Φριτς, ο οποίος όμως το ίδιο βράδυ της παραδέχεται ότι δέν έχει πρόθεση να την παντρευτεί. Η 'Αννι τον εγκαταλείπει και μετακομίζει στην φίλη της την Γκέρντα. Αργότερα θα ξανασυναντήσει τον Φριτς, ο οποίος τώρα και αυτός είναι άνεργος, και θα τα ξαναφτιάξει μαζί του.

Στον δρόμο για το σπίτι (σε διαλόγους του Μπρεχτ) θα τσακωθούν άγρια μαζί με άλλους σε κάποια συνομιλία περί της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

«Kuhle Wampe» ήταν το όνομα ενός κάμπινγκ στην λίμνη Großen Müggelsee στο Βερολίνο, όπου και γυρίστηκαν διάφορες σκηνές του έργου. Το όνομα είναι διφορούμενο, αφού από την μιά μπορεί να ερμηνευθεί σωστά ως Κρύα Λίμνη (γερ. kühl, κρύος και Wampe, κοιλιά, επειδή η συγκεκριμένη λίμνη έχει σχήμα κοιλιάς). Μπορεί όμως να ερμηνευθεί παραβολικά, επειδή στην καθομιλουμένη διάλεκτο του Βερολίνου, Kuhle Wampe ενοείται και το «άδειο στομάχι» (γερμ. kuhl, hohl, κενό).

Κατά την παραγωγή της ταινίας οι πόροι ήταν μηδαμηνοί, ενώ η παραγωγός εταιρεία Prometheus Film πτώχευσε λίγο πριν την αποπεράτωση του έργου. Το τελείωμα του γυρίσματος της ταινίας ανέλαβε η εταιρεία Praesens-Film από την Ζυρίχη με παραγωγό τον Lazar Wechsler. Εκτός αυτού, στον χώρο που γυριζόταν η ταινία παρευρίσκονταν σωματοφύλακες του KPD επειδή δεχόντουσαν επιθέσεις από την SA.

Το 1932, λίγο μετά την έκδοσή της, η ταινία απαγορεύτηκε επειδή πρόσβαλε δήθεν τον Πρόεδρο του Ράιχ καθώς και τους θεσμούς του δικαίου και της θρησκείας. Ο Μπρεχτ που είχε συνεισφέρει στην σεναριογράφηση είπε ειρωνικά, ότι «οι λογοκριτές ήταν οι μόνοι που πραγματικά κατάλαβαν το νόημα του έργου». Η απαγόρευση αργότερα αναιρέθηκε. Επίσης και στην Μόσχα όπου η ταινία παρουσιάστηκε λίγο πρίν από την πρεμιέρα της στην Γερμανία δεν ξαναπαίχτηκε, επειδή φαινότανε, ότι οι Γερμανοί εν συγκρίση με τους Σοβιετικούς εργάτες περνούσαν πολύ καλύτερα.