Φον Δημητράκης

Ο «Φον Δημητράκης» του Δημήτρη Ψαθά, ένα αλληγορικό θεατρικό κείμενο με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, γράφτηκε το 1946, στην περίοδο του Εμφυλίου. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σ’ ένα αστικό σπίτι της Αθήνας του 1942. Ο Δημήτρης Χαρίτος είναι ένας ανίκανος και ψεύτης πολιτευτής, ένας δειλός οσφυοκάμπτης, ο οποίος θέλει πάση θυσία να υπουργοποιηθεί. Όταν του δίνεται η ευκαιρία, μέσω ενός Έλληνα πράκτορα των Γερμανών, να γίνει υπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, τότε χάνει το μέτρο, γελοιοποιείται χάριν της εξουσίας, αποκηρύσσει μέχρι και τον γιο του - ο οποίος ως αντάρτης του βουνού δυσκόλεψε την ανέλιξή του- και σφιχταγκαλιάζεται με την υπουργική καρέκλα, που δε θέλει με τίποτε να χάσει. Στην οικογένεια αυτού του προδότη, όμως, οι απόψεις είναι διαφορετικές: εκτός από τον αντιφρονούντα γιό του, η κόρη κι ο αδερφός του ενώνονται για να μεταφέρουν πίσω από την πλάτη του τρόφιμα και πολεμοφόδια στους αντάρτες. Μια αντίφαση που σχολιάζεται καυστικά.

Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται:
Αγνή Βλάχου, Μαρίνα Δεληβοριά, Καίτη Γρηγοράτου, Γιώργος Παρτσαλάκης, Όλγα Δαλέντζα, Δημήτρης Ζακυνθινός, Ελένη Κρίτα, Κώστας Καγξίδης, Ηλίας Ασπρούδης, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Πέτρος Αυγερινός, Νίκος Δούκας, Κώστας Τζουβάρας , Σκηνοθεσία: Γιώργος Εμιρζάς