Ο παραλογισμός του πολέμου στη Βοσνία μέσα από την ιστορία δύο φίλων, ενός Σέρβου και ενός Μουσουλμάνου, που βρίσκονται ξαφνικά σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Δεν θα μπορούσε άλλη ταινία να είναι πρώτη στη σειρά παρουσίασης ταινιών με θέμα τα βαλκάνια για λόγους πολλούς και σημαντικούς. Η ταινία αυτή αποτελεί ορόσημο στη θεματολογία του πρόσφατου πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τόσο για την χρονική στιγμή που γυρίστηκε όσο και για την ουσία που πραγματεύεται και δεν είναι άλλη απο το "ξεκαθάρισμα" λογαριασμών μεταξύ χωρών που συνυπήρξαν για περίπου 40 χρόνια ενωμένοι υπό την καθοδήγηση του στρατάρχη Τίτο.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν όταν ο πόλεμος στη Βοσνία έφτανε στο τέλος του(1996) και αυτό το γεγονός κάνει την ταινία άμεση και ζωντανή. Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τα γεγονότα ωμά χωρίς περυτιλύγματα με σκληρές σκηνές που σοκάρουν (τι κάνεις όταν είσαι στριμωγμένος απο τον εχθρό και δεν υπάρχει νερό?), αλλά έτσι είναι ο πόλεμος. Πόλεμος μεταξύ πρώην φίλων και συντρόφων που η μετάλλαξή τους ειναι συγκλονιστική όσο μπαίνει στο πετσί τους ο εθνικισμός και η παράνοια. Οι συμβολισμοί πάρα πολλοί, ο θεατής μπαίνει αμέσως στο κλίμα και για όποιον έχει ασχοληθεί λίγο περρισότερο με τα γεγονότα της πρώην Γιουγκοσλαβίας το ενδιαφέρον εστιάζεται και στις πανέξυπνες αλληγορικές σκηνές και ατάκες.
Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ταινίας ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον για την περίοδο που βγήκε στις αίθουσες με τις μνήμες να ειναι νωπές και τα τραύματα κυριολεκτικά και μεταφορικά απούλωτα. Απο μόνη της είναι ένα σημείο αναφοράς για τον πόλεμο στην Βοσνία που στην Ελλάδα τον ζήσαμε μάλλον μέσα απο ένα διαστρεβλωμένο πρίσμα. Μετά απο αρκετές επαναλήψεις τελικά μπορεί κάποιος να ανακαλύψει οτι ο σκηνοθέτης ισσορόπησε μια κατάσταση αφόρητη κοινωνικά και πολύπλοκη πολιτικά. 'Αν δε αναλογιστεί κανείς οτι όλα αυτά αλλ'α και πολλά άλλα συνέβησαν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μας ειναι σίγουρα μια καταπληκτική ευκαιρία να γνωρίσουμε τους Βαλκάνιους γειτονές μας στην πιο κακή τους στιγμή και πάλι όμως να τους συμπονέσουμε ανέξαρτητα σε πιο στρατόπεδο ανήκαν.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενος εδαφίου της νουβέλας "Voyage au bout de la nuit"(Journey to the End of the Night) του συγγραφέα Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμιού πολεμού . Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας(Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές έλαβαν μέρος σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Το 1996 στο φεστιβάλ θεσσαλλονίκης απέσπασε το βραβείο κοινού.
Αξίζει να γίνει και μια αναφορά στο σάουντρακ το οποόο δένει άψογα στην ταινία με κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το "Igra rokenrol cela Jugoslavija" απο τους σέρβους ρόκερς Elektricni Orgazam. Σκηνοθέτης είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ αξιόλογος με σημαντική σκηνοθετική συνέχεια και βασικοί πρωταγωνιστές οι Nikola Kojo(έχει παίξει σε πάρα πολλές σερβικές παραγωγές) και Dragan Bjelogrlic(εξίσου σημαντικός καλλιτέχνης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου